Voorgaande religies

De Bahá'í-leringen benadrukken de eenheid van de grote wereldgodsdiensten.

Bahá'ís geloven dat elke boodschapper over de volgende sprak en dat Bahá'u'lláhs leven en leer de eindtijdbeloften van de voorgaande religies vervullen.

Profeten van God - een impressie

Abraham
Hij liet de vrouw (Hagar) en het kind (Ishmaël) achter in de grijze zandheuvels onder de brandende hemel. Hij gaf haar een huid gevuld met dadels en een met water, keerde zich om en liet haar alleen. Zij volgde hem, riep naar hem, maar hij ging voort, keerde zich niet om en gaf geen antwoord. Tenslotte riep zij uit: Is het God die je dit heeft opgedragen?" En hij sprak dat ene woord: "Ja." Hij ging verder en liet haar en zijn kind in de lege heuvels achter. Hij zag de bron (Samsam) die uit het zand op zou wellen en het Huis (de Ka'ba in Mekka) dat hij zou gaan bouwen; een vierkant Huis, dat door de eeuwen heen voor de mensen een teken zou zijn. En hij zag dat het kind niet zou sterven; hij zag het leven en de heerlijkheid van zijn nageslacht over de wereld uitstralen (de Islám). Maar, toen hij over de gloeiende heuvels wegtrok, wist hij ook dat hij deze vrouw, die hij liefhad, nimmer meer zou zien ...

Mozes
Het land (Kanaän) strekte zich voor hem uit, de zilveren vlakten, de wuivende palmen en in de verte tegen de hemel de blauwe zee. Lange tijd keek hij er naar. Het was allemaal precies als hij geweten had. Alles was zoals hij het lang geleden had gedroomd: honingraten en tarwe, witte kudden, velden met witte lelies, nestelende duiven, groene vijgen aan de takken. Het was allemaal als in zijn droom. Maar hij mocht dit land niet binnengaan, hij mocht geen voet in het dal zetten. Hij moest voor altijd hier blijven, liggend in een graf in het zand waar niemand hem zou vinden. Eerder was hem geweigerd de glorie te aanschouwen waar zijn hart naar verlangde; nu mocht hij het beloofde land niet binnengaan...

Zoroaster
Hij stond daar in het duister bij het altaar en koesterde het vuur. De vlammen brandden in zijn ogen en flakkerden over de muren. Hij hoorde de soldaten naderbij komen, brandstichtend en plunderend door de stad trekken. Hun geschreeuw zwol aan rond de tempel en zij beukten op de deur. Iemand kwam hijgend in het duister aangelopen. Hij ging voor het altaar staan om de vlam te beschermen en plaatste zijn lichaam tussen de vlam en zijn belager. Plots viel het licht op een gebogen lemmet dat in zijn richting werd gezwaaid. Terwijl hij neerviel wierp hij zijn rozenkrans naar de man, wat een lichtend spoor in het duister maakte. Zijn bloed gutste in de vlammen en maakte rookwolken op het altaar ...

Jezus
Hij hoorde hen dobbelen over zijn kleren terwijl hij boven hen hing. Hun speeksel op zijn wangen was al gedroogd. Zij riepen hem van het kruis naar beneden te komen en schreeuwden "Hij heeft anderen gered maar zichzelf kan hij niet redden." Hij proefde reeds de vruchten van een andere wijngaard op zijn lippen. Hij zag in tweeduizend jaar vele mensen deze stonde nog meedragen in hun hart. Hier hing hij, uitgestrekt tegen de hemel, en het bloed liep uit de wonden aan zijn handen en voeten ...

Mohammed
Als hij door de straten van Mecca liep, lachten zij hem uit. Soms sloegen zij hem. Eens toen hij in gebed geknield lag, gooiden zij schapenuitwerpselen over hem heen. Zelfs hun goden schenen hem spottend toe te lachen als hij voorbij liep. Hij zei dat hun afgoden slechts van hout en steen waren en dat er een andere God was, een God Die niemand kon zien. Maar alleen de bedelaars luisterden naar hem, terwijl de afgoden duizenden aanbidders telden. Hij verliet zijn huis en ging naar een andere plaats (Ta'if), een stad in de bergen waar vruchtbomen groeiden. Hij dacht dat de mensen daar wel naar hem zouden luisteren. Maar toen hij zijn mond opendeed, wierpen zij stenen naar hem ...

- Bron: Dawn over Mount Hira, Marzieh Gail, 1976, George Ronald, Oxford.

Kees P. 
2006